Meer dan verhuizen

Maar anders dan bij veel verhuisbedrijven gebeurt bij Voerman het meeste werk op kantoor, achter de computer. TON ging kijken bij deze niet alledaagse verhuizer.

Net buiten de schaduw van het Kyocera Stadion, de thuisbasis van ADO Den Haag, staat de hoofdvestiging van Voerman. Een groot grijs gebouw; van buiten zie je niet hoe druk het binnen is. Voerman levert zo’n beetje alles wat nodig is om naar of van het buitenland en     Achter de gevel zorgen account managers, move coördinators en planners dat de verhuizingen vlekkeloos verlopen.

Afwisseling

Malou van der Leden (32) uit Delft is een spin in het web. Haar functie: senior move coördinator. Haar taak: het plannen van een verhuizing. “Van de afdeling verkoop krijgen we het dossier. Dan nemen we contact op met de klant om bijzonderheden door te nemen. Vervolgens gaan we de data bespreken en vastleggen. Met overzeese verhuizingen is dat makkelijker. Bij verhuizingen binnen Europa ben je van de Europese planning afhankelijk. We werken samen met verschillende partners, dus dat moet je kortsluiten. En ik stuur voor wat betreft mijn dossiers de planning aan.”

Op die manier regelt Malou zo’n driehonderd verhuizingen per jaar. Afwisselend werk, zegt zij: “Het is hectisch, er komen veel onverwachte dingen voorbij. En je bent altijd bezig alles in de gaten te houden. Soms is het heel veel en dan is het belangrijk om de juiste prioriteit eruit te halen.”

Veel vrouwen

Malou is een van de vele vrouwen bij Voerman. Op kantoor is 44 procent van het personeel vrouw. Dat is geen kwestie van bedrijfsbeleid, zegt directeur HR Rob Sybesma. “Het heeft waarschijnlijk te maken met het soort werk. Bij veel functies is klantcontact belangrijk. Daar hebben vrouwen vaak meer belangstelling voor. Maar het voornaamste criterium is dat iemand gekwalificeerd is.”

Voerman huldigt het principe van ‘diendend leiderschap.’ Rob legt uit wat dat betekent: “De leiding wil dienend zijn, wil weten wat zij voor het personeel kan betekenen. Zo veel mogelijk luisteren, zo veel mogelijk zorgen dat mensen het gereedschap hebben om het werk goed te doen. En de medewerkers op hun buurt geven leiding aan hun eigen werk en presteren en stellen zich dienend op naar collega’s en klanten.”

Oplossingsgericht

Internationale ondernemingen en de overheid zijn belangrijke klanten voor Voerman. Bij internationaal werk hoort het uitzenden en invliegen van personeel. Die ‘wereldburgers’ kun je bij hun verhuizing veel werk uit handen nemen. Daarmee houdt Sandra Goudswaard (47) uit Bosschenhoofd zich bij Voerman bezig. Zij is een van de senior account managers. “Ik zorg voor het relatiebeheer van zo’n vijftien grote en middelgrote opdrachtgevers. Klanten die hun wereldwijde verhuisopdrachten bij ons neerleggen. Het is heel dankbaar werk als je mensen kunt verhuizen naar de andere kant van de wereld en daar gelukkig kunt laten landen.” Sandra zit al twintig jaar in de verhuizingen, de laatste vijf jaar bij Voerman. “Je vindt het verhuisvak leuk – en dan blijf je erin hangen – of je bent na twee jaar weg. De sfeer hier? We trekken er ontzettend hard aan. En we hebben het goed met elkaar. Daar speelt ook in mee dat je altijd elkaars interne klant bent. Van die afhankelijkheid zijn we ons zeer bewust.”

In de loods

Tussen de vele witgrijze containers laat teamleider Ronald Slaager (38) uit Voorburg zien hoe de luchtvracht wordt ingepakt en geseald. Ronald wilde vroeger achter het stuur van een vrachtwagen, Europa door. Maar via school kwam hij bij Voerman in de loods terecht. Daar is hij met veel plezier blijven werken. Een paar jaar geleden heeft hij alsnog zijn groot rijbewijs gehaald. “Ik moet hier op het terrein tenslotte wel eens wagens op hun plek zetten. En dan wil je niks in de prak rijden.”

Voerman is een gezellig bedrijf, meent Ronald. “Leuke collega’s. Je kunt altijd bij mensen terecht. Vooral als het druk is, is het belangrijk dat je goed contact hebt met elkaar.”

Nummer 39

Natuurlijk is ook het normale verhuiswerk bij Voerman te zien. Remco Simons (30) uit Leidschendam en Xander Pennings (21) uit Den Haag vormen een vast team. Op de dag dat TON langs komt, zijn zij druk in Delft: een verhuizing vanuit Oeganda. Remco staat in de container en tovert de spullen tevoorschijn. Hij roept het nummer dat op de verpakking staat: “39 – een pleepot”. Op de trap voor het woonhuis staat de nieuwe bewoner. Hij luistert, kijkt op een lijst en meldt: “Naar het souterrain.” Dan Remco weer: “Nummer 199 – een tuintafel.” Zo gaat het door, totdat de dertig kuub zijn uitgepakt en er weer een landverhuizer zich kan gaan nestelen in zijn nieuwe woning.

Bedrijf

“December 2013 was ik twaalf jaar bij de zaak. Daarvoor reed ik internationaal, als touringcarchauffeur. Mooi werk, maar je sociale leven lijdt er wel onder. Af en toe mis ik het wel. Als ik touringcars voorbij zie komen, kriebelt het soms een beetje. Destijds zag ik een advertentie in de krant dat Voerman een assistent-planner zocht. Ik kende het werk en het bedrijf niet, maar ik had het meteen naar mijn zin. Nu zitten we hier met drie planners. Het is leuk werk, maar ook stressen. Wij krijgen de ‘klappen’ van de move coördinatoren en van de verhuizers. Als je het voor de een goed doet, kan het wel eens botsen voor de ander. Daarom heb je een dikke huid nodig. Ze zullen hier wel zeggen dat ik haar op mijn tanden heb. Ik heb me erin getraind om, zeg maar, ‘onbeledigbaar’ te zijn. Deze wereld is toch hard. Maar de jongens komen ook bij mij zitten en praten over hun kinderen. De sfeer is hier goed, dit is echt een ok-bedrijf. Hoe het zit met dat dienend leiderschap? Het is een mooi begrip en als je alleen al de helft uitoefent, scheelt dat enorm.”

Marjolijn van der Weijden (37) uit Stompwijk is senior planner.

Ophouden

Bertus Heppener zit al vanaf zijn twintigste in de verhuiswereld … 55 jaar dus al. Want Bertus is 75, maar weet van geen ophouden. Nog elke morgen werkt hij bij Voerman, in de loods. Bertus was hartstikke goed in tekenen en schilderen. Wilde daar graag in verder, maar bij de familie Heppener moest in 1950 brood op de plank komen. Dus ging Bertus met de transportfiets spulletjes rondbrengen voor een Chinese Toko in Den Haag. Sinds 1960 werkt hij bij een van de voorgangers van Voerman. Als verhuizer, als chauffeur. Dat verhuizen was toen veel zwaarder dan nu. Toen sjouwde je twintig kratten naar boven, nu twintig vouwdozen. Nu gebruik je een lift, toen moest alles met de trap. Toch heeft Bertus nooit fysieke problemen gekend. Je moet goed opletten, weet hij. Het gaat vooral fout als je met z’n tweeën iets tilt en de een het gewicht te veel bij de ander laat komen. Als je goed samenwerkt, gebeurt dat niet. Daarom heeft Bertus nergens last van. Hij had altijd goede collega’s.

Bertus Heppener (75) uit Nootdorp is loodsmedewerker.

“Op mijn zestiende kon ik bij Voerman beginnen als loodsmedewerker. Later ben ik verhuizer geworden. Ik wilde wat van Europa zien en dat kan met dit werk. Mijn meest bijzondere klus? Dat was in Zwitserland, de verhuizing van een rechter die met pensioen ging en daarom ‘naar huis’ vertrok. Dat was ergens in de Alpen. Een dorp met misschien tweehonderd inwoners. Kwam de burgemeester met zijn trekker en platte kar. Moesten we de spullen overladen. En dan twee of drie kilometer het bos in. ’s Avonds met z’n allen in het dorp een hap eten. Dat was mooi.”

Remco voelt zich fit, al ligt hij ’s avonds wel eens uitgeteld op de bank. Dit werk gaat hij wel tot zijn pensioen volhouden, denkt hij. “Als je maar de goede hulpmiddelen krijgt, is het prima te doen. Dat is bij Voerman goed geregeld. Soms moet je spullen op onmogelijke plekken bezorgen, waar je niks aan die hulpmiddelen hebt. Nou ja, dat hoort er ook bij.”

Remco Simons (30) uit Voorburg is verhuizer.